Originally Posted by
ProudMom90
Oh ja zo herkenbaar!
Toen ik zwanger was van mijn zoon, waren alle mensen om mij heen (vriendinnen en collega’s en familie) zwanger van een meisje... nu is ook iedereen om mij heen (en dat zijn 11 mensen haha) zwanger van een meisje. Van 5 van hun is het hun eerste kindje, de andere 7 hebben al een zoontje en krijgen nu een meisje. Ik voel me zo slecht wanneer ik dit schrijf maar iedere keer dat ik dat hoorde voelde ik een klein beetje verdriet en angst.... had voorheen steeds het idee; tuurlijk zij wel, zal je zien dat ik alleen maar jongens krijg. Dan voel ik meteen heel schuldig en slecht. Ik ben wel ook echt blij voor ze maar toch is er ook dat gevoel dat ik dan wegstop.
Ik merk wel dat ik heel veel zin heb en al echt visualiseer dat ik straks een meisje krijg, maar ik weet ook dat dat een kans is en dat ik ook weer een jochie kan krijgen. Voorheen richtte ik me continu op de angst en de (voor mijn gevoel toen) grote kans dat ik toch weer een jongen zou krijgen. Maar nu probeer ik mij te richten op de andere kant. Dan zeg ik tegen mezelf: ik heb net zoveel kans om een dochter te krijgen als alle anderen. wij krijgen een dochter en wij zullen haar ... noemen. Ik visualiseer het.
Het is lastig, dat weet ik want het kan toch anders uitpakken, maar daar continu mee bezig zijn helpt mij niet nu...
Af en toe vliegt het mij wel aan hoor, de onzekerheid.