Het Nederlandse hoekje 2017

[Anna_B]

Ah oke, dat is goed om te lezen. Ik merk dat ik alleen trillerig ben als ik echt extreem veel tijd tussen de 2 maaltijden heb. Verder had ik daar vroeger veel vaker last van dan nu, dankzij Intermittent Fasting! Is dat juist dan weer goed? Of dat trillerige is juist goed voor de roze sway?

Kennen jullie toevallig de website 'genderbalance.nl'? Deze mevrouw (Leonie) geeft webinars en online coaching m.b.t. swayen. Slagingspercentage 96 procent! Ze vraagt er wel een hoop voor.... 1450 euro maar liefst. Ervaringen?

[ProudMom90]

Hoi Jinky en andere dames die een eetprobleem verleden hebben, ikzelf heb ook 13 jaar lang anorexia gehad en merk dat dit dieet best kan triggeren. Het is in dit geval ergens misschien juist wel goed om calorieen te gaan tellen. Of terug te kijken op wat je gegeten hebt de laatste tijd en dat te berekenen. Niet iedere dag maar zodat je weet dat je echt niet veel te weinig binnenkrijgt. Ik telde ook niet maar bleef ook afvallen en bleek nog geen 1000 kcal op een dag binnen te krijgen. Nu heb ik voor mezelf een globale berekening gemaakt van een aantal opties qua dagmenu’s om ervoor te zorgen dat ik niet veel te weinig binnen krijg. Mijn omgeving weet niks van het dieet of swayen af maar maakt zich ondertussen wel zorgen omdat ik zichtbaar afval. Niet handig; niet fijn, wel heel lief.... je moet (en dat doe ik nu) voorkomen dat je op een punt komt dat je een gewicht bereikt die triggert. In mijn geval zit ik nu 2 ons boven de magische grens waar ik nooit overheen wilde toen ik nog fors ondergewicht had, maar ik weet als ik daaronder kom dan wordt het weer heel moeilijk er weer overheen te komen. Dat moet niet. Het zou zo zonde zijn als je al je harde werk weggooit en terugvalt.
We willen gezonde mama’s voor gezonde meisjes

[Slingers]

Ik heb eens een topic van Atomic gelezen waarin ze de hypothese stelt dat vrouwen met een eetprobleem (verleden), vaker jongens krijgen. Ik zie er wel wat waarheid in.

Goed idee, een paar van die keuzemenu's Proudmama.

[Jinky]

anna: het lijkt mij dat het goed is dat je minder trillerig bent dan vroeger. Je bloedsuikerspiegel blijft door het Intermittent Fasting en het vele tijd tussen de maaltijden laag voor de roze sway, alleen nu zonder dat je lichaam daar zichtbaar moeite mee heeft, zoals het trillen.

Ik ken leonie van genderbalance (niet persoonlijk) zij zat eerst op zwangerschapspagina en heeft daar toen ervaring opgedaan. Zij past toe wat ze hier op genderdreaming en op de website ingender heeft gelezen, heb ik gehoord. Samen met haar ervaring op zwangerschapspagina, daar heeft ze namelijk veelvuldig vragenlijsten laten invullen door vrouwen die zwanger vrouwen om te kijken wat hun levenstijl waren en daarmee deed zij dan een geslachtvoorspelling. Haar conclusie is hetzelfde als wat hier wordt beweerd, jongens en meisjesleefstijl. Ze wilde haar kennis zo veel mogelijk voor haar zelf houden en ze beweerde dat moderators van zwangerschapspagina in haar prive beichten rondsnuffelden, daarom is ze weggegaan op zwangerschapspagina.(ik ken niet de waarheid) Toen deed ze alles kosteloos, nu heeft ze een eigen website en vraagt ze er veel voor. Ik denk persoonlijk dat ze precies hetzelfde doet als wat hier op genderdreaming staat en dat ze vervolgens een persoonlijk plan maakt zoals atomic hier doet. Alleen veel goedkoper.

[Jinky]

proudmom90: je hebt het goed verwoord, het triggert enorm. Ik ben gisteren een globale berekening gaan maken en het lijkt dat ik elke dag rond de 1200 calorien krijg. Ik wil niet teveel afvallen, maar ik merk dat ik het moeilijk vind meer calorien te gaan nuttigen. We weten waar we naar toe willen, gezondheid is belangrijk in onze meisjes sway, dus ik denk dat we daar steeds aan moeten gaan denken.

[Jinky]

Ik ben benieuwd, het lijkt dus dat een eetprobleem verleden in verband staat met jongens krijgen.

hoe zit dat met angstig zijn?

Ik ben zelf erg angstig. Angst voor veel dingen, zoals in een donkere ruimte zijn of alleen zijn etc. Wie herkent zich daarin?
Ik ben benieuwd of er een verband is tussen angstig zijn en jongens krijgen.

[Jinky]

Waar ik ook nog wel benieuwd naar ben is hoe jullie je kinderwens zien in dit leven? Ik denk hier zelf best vaak over na. Ik geloof dat we hier op aarde zijn om te leren en dat mijn leven zoals het loopt mij de lessen geeft die ik nodig heb. Ik wil hier verder niet te diep op ingaan. Maar ik heb het gevoel dat ik moet leren mijzelf compleet te voelen zonder een dochter, omdat ik nu het gevoel heb dat ik een dochter "nodig"heb in mijn leven. Ik vind dit heel moeilijk te accepteren,maar ik heb niet voor niks 4 zoons i.pv dochters, denk ik dan. Mijn les hierin is dus nu, hoe ga ik mijzelf compleet voelen zonder een dochter? Ik ben benieuwd hoe jullie hier in staan?

[ProudMom90]

Heel herkenbaar!
Ik ervaar nu vaak dat ik krijg in het leven wat ik nodig heb. Daarmee wil ik zeker niet zeggen dat alle s**t uit mijn jeugd enzo goed voor mij zijn, maar sinds ik de keuze heb gemaakt beter te worden, lijkt mij toe te komen wat ik nodig heb.
Een voorbeeld:
- Ik had ergens gesolliciteerd wat me wel leuk leek al was het niet echt waarvoor ik gestudeerd had en voor minder uur maar hey: iets is beter dan niets toch? Door vertraging met de studie (door een fout op school) werd ik alsnog niet aangenomen. Twee weken later werd mij een betere baan waarvoor ik gestudeerd had aangeboden met meer uur en meer salaris!
- Toen ik zwanger was hoopte ik dat ik een meisje zou krijgen. Met een misbruik verleden was een jongetje krijgen... ja gewoon even lastig in mijn hoofd. Echter, nu ben ik zo blij dat het een hij is! In mijn kraamweek ben ik namelijk mezelf hard tegengekomen met hele andere dingen uit mijn verleden en ik denk dat ik mij nog meer gespiegeld had aan een meisje en daar nog meer van in de war was geraakt.
- Na bevalling complicaties gekregen waardoor ik niet meer kon werken. Nu heb ik een baan gekregen wat mij stiekem altijd leuk leek naar waar ik de papieren niet voor had. Per toeval omdat ik net op tijd met iemand ben gaan praten die iemand kende die toevallig net op het moment van dat gesprek een mail kreeg over een nieuwe vacature.

Nu ben ik dus vaak minder verdrietig of angstig als dingen “fout” lopen omdat ik nu veel meer het vertrouwen en de ervaring heb dat het niet fout loopt, maar zoals ik het wilde niet de juiste manier bleek en dat het juiste: wat ik op dat moment aan kan en onbewust nodig heb, mij toe zal komen.

[Slingers]

Eetproblematiek staat natuurlijk niet los van controle en misschien ook wel angst = geen controle? Het verband met controle is wel heel duidelijk zegt Atomic overal. Juist de dames die het dieet tot in de militaire precisie uitvoeren, lukt het niet om een meisje te krijgen.

Tot op zekere hoogte geloof ik ook wel dat je bepaalde lessen dient te leren uit het leven. Het gekke is in mijn situatie, zelf ben ik uiterst tevreden met mijn 2 zoons. Ik hoef eigenlijk niet perse nog meer kinderen. Maar mijn man (waar mijn eerste zoon dus niet van is), wil wel heel graag nog een kind. Het krijgen van mijn tweede zoon en het samen opvoeden geniet ik van, dus in die zin zou ik het best wel nog een keer willen doen. Maar ik zie mezelf gewoon echt niet nog een jongen krijgen. In hoeverre kunnen jullie nog een keer een jongen accepteren?

[Jinky]

Heel herkenbaar!
Ik ervaar nu vaak dat ik krijg in het leven wat ik nodig heb. Daarmee wil ik zeker niet zeggen dat alle s**t uit mijn jeugd enzo goed voor mij zijn, maar sinds ik de keuze heb gemaakt beter te worden, lijkt mij toe te komen wat ik nodig heb.
Een voorbeeld:
- Ik had ergens gesolliciteerd wat me wel leuk leek al was het niet echt waarvoor ik gestudeerd had en voor minder uur maar hey: iets is beter dan niets toch? Door vertraging met de studie (door een fout op school) werd ik alsnog niet aangenomen. Twee weken later werd mij een betere baan waarvoor ik gestudeerd had aangeboden met meer uur en meer salaris!
- Toen ik zwanger was hoopte ik dat ik een meisje zou krijgen. Met een misbruik verleden was een jongetje krijgen... ja gewoon even lastig in mijn hoofd. Echter, nu ben ik zo blij dat het een hij is! In mijn kraamweek ben ik namelijk mezelf hard tegengekomen met hele andere dingen uit mijn verleden en ik denk dat ik mij nog meer gespiegeld had aan een meisje en daar nog meer van in de war was geraakt.
- Na bevalling complicaties gekregen waardoor ik niet meer kon werken. Nu heb ik een baan gekregen wat mij stiekem altijd leuk leek naar waar ik de papieren niet voor had. Per toeval omdat ik net op tijd met iemand ben gaan praten die iemand kende die toevallig net op het moment van dat gesprek een mail kreeg over een nieuwe vacature.

Nu ben ik dus vaak minder verdrietig of angstig als dingen “fout” lopen omdat ik nu veel meer het vertrouwen en de ervaring heb dat het niet fout loopt, maar zoals ik het wilde niet de juiste manier bleek en dat het juiste: wat ik op dat moment aan kan en onbewust nodig heb, mij toe zal komen.

Wat mooi wat je allemaal vertelt. Ik geloof daar ook in en ervaar dat ook zo. Maar hoe zie jij dat met betrekking tot je wens naar een dochter. Kun je daar rust in vinden als het niet zou lukken? Ik vind dat idee namelijk best moeilijk.